در مواردی پس از اجرای بتن نیاز است تعدادی آرماتور به مقطع بتن ریزی شده اضافه گردد. بمنظور عدم تخریب بتن و احتراز از عواقب بعدی آن، میلگرد های مورد نظر را باید بصورت غیر درجا و از خارج از سطح بتن به داخل آن وارد نمود. این مورد بسته به تعداد، قطر، نوع و میزان باربری میلگردها میبایست بدقت طراحی و اجرا گردد. در ادامه برخی موارد کاربرد کاشت میلگرد آورده میشود:
افزایش بعد مقطع اعضای بتنی اجرا شده بمنظور تطابق با نقشه های سازه:
در مواردی ممکن است به دلایل مختلف قالب بندی به درستی انجام نشده باشد و لذا ابعاد المانهای سازه ای ( عمدتا تیرها و ستونها) کمتر از آنچه در طرح سازه آورده شده است اجرا شده باشد. در این موارد میبایست به اندازه مورد نیاز بسته به نظر مهندس طراح یا مهندس بهساز به ابعاد عضو اضافه گردد و از آنجاییکه بتن برای تحمل تنشهای کششی بسیار ضعیف و ترد شکن میباشد لذا حتما لازم است در بعد اضافه شده به اندازه مورد نیاز میلگرد برای تحمل تنشهای کششی وجود داشته باشد. در این مرحله میبایست در ستونها یا سایر المانهای مناسب پیرامون عضو ریشه های آرماتورها از بیرون وارد شده و با رعایت طول وصله مناسب، اقدام به اجرای آرماتوربندی در طول عضو مورد نظر نمود.
افزایش بعد مقطع اعضای بتنی اجرا شده بدلیل عدم کیفیت بتن:
در مواردی ممکن است مقاومت نهایی بتن با آنچه طراح در نظر گرفته است متفاوت بوده و لذا عضو اجرا شده فاقد مقاومت کافی باشد. در این موارد یکی از راهکارها افزایش بعد عضو با نظر مهندس بهساز و با هماهنگی مهندس طراح سازه میباشد.
افزایش بعد مقطع اعضای بتنی اجرا شده بدلیل نیاز به افزایش ظرفیت آنها پس از اجرا:
گاهی ممکن است پس از اجرای اسکلت بتنی تغییراتی در نحوه بهره برداری از سازه مد نظر قرار گیرد. این تغییرات میتواند بصورت افزایش سطح کاربری یک یا تعدادی از طبقات، افزایش تعداد طبقات و مواردی از این دست باشد که در تمامی آنها اعضای بتنی موجود نیاز به ظرفیت باربری بیشتری دارند. در این موارد یکی از راهکارهای مناسب، افزایش ابعاد برخی از اعضای اصلی اسکلت بنا به نظر مهندس بهساز میباشد.
کاشت آرماتورهای ریشه در بتن اجرا شده بدلیل تغییرات معماری طرح:
در مواردی ممکن است پس از اجرای اسکلت بتنی با اخذ مجوزهای لازم و با هماهنگی های انجام شده قبلی، تغییراتی در معماری طبقات قابل انجام باشد که از عمده موارد کاربرد آن میتوان به پوشاندن فضاهای نورگیر مازاد بر نیاز اشاره نمود. در این موارد طبق طرح مهندس بهساز میبایست تعدادی تیر باربر جهت انتقال بارهای کف اضافه شده به سازه موجود تعبیه گردد. در این حالت میبایست آرماتورهای ریشه این تیرها در اعضای پیرامون خود وارد شده و با تامین طول وصله مناسب اقدام به اجرای آرماتور بندی نهایی نمود.
کاشت آرماتور ریشه در داخل مقطع فونداسیون بتنی بناهای قدیمی:
از آنجاییکه فونداسیونها در بسیاری از سازه های قدیمی فاقد کلاف بندی مناسب هستند لذا بمنظور ایجاد این کلافها پس از رسیدن به مقطع فونداسیون، آرماتورهای ریشه از بیرون به داخل مقطع فونداسیون وارد میشود و پس از آن آرماتوربندی و قالب بندی شناژها عملیاتی میشود.
کاشت آرماتور در بدنه دیوارهای برشی و دالهای بتنی بازشو دار:
اگر پس از اجرای دیوار برشی یا دال بتنی نیاز به تامین بازشو درون باشد بطوریکه این بازشوها در طرح اولیه وجود نداشته باشند، از آنجاییکه این کار سختی و مقاومت را کاهش میدهد لذا با هماهنگی مهندس بهساز و طبق طرح بهسازی میبایست در اطراف بازشو مقاومت زیادی تامین شود تا تمرکز تنش در آن نواحی کاهش یابد. از راهکارهای مناسب میتوان به افزایش ضخامت در لبه ها اشاره کرد که این مورد با کاشت آرماتورهای مناسب لبه ای انجام خواهد شد.
کاشت آرماتور بمنظور بولت برای نصب ورق های فولادی بر روی اعضای بتنی اجرا شده:
در موارد زیادی در اسکلتهای بتنی ساخته شده نیاز به اجرای تعدادی عضو فولادی میباشد. در این موارد در صورتیکه مجری طرح قادر به قراردادن صفحات فلزی اتصالات نبوده باشد میبایست پس از اجرای اسکلت این ورقهای اتصال را بر روی بدنه اعضای بتنی موجود به نحو کاملا مناسب و با لحاظ نمودن ضرایب اطمینان کافی نصب نمود. بدین منظور میبایست ابتدا میلگرد هایی با قطر، طول و تعداد مناسب بعنوان بولت یا پیچ های صفحه اتصال در داخل عضو بتنی موجود وارد شده و سپس صفحه فولادی سوراخ شده در داخل طول بیرون مانده از بولت قرار گرفته و فیکس گردد. پس از آن نیروهای اجرایی آموزش دیده طبق استانداردهای اجرای اتصالات پیچی و توسط ابزارهای مناسب اقدام به بستن مهره های بولت مینمایند. لازم بذکر است طراحی اتصال عضو فولادی به صفحه فولادی باید کاملا محاسبه گردد تا از آسیب های احتمالی جلوگیری گردد.
کاشت آرماتور بمنظور نصب صفحات فولادی(پلیت):
*کاشت میلگرد بر روی تیرهای بتنی از پیش اجرا شده جهت نصب پلیت بمنظور نصب وال پست:
وال پست ها از مهمترین اعضای غیر سازه ای بوده و نقش بسیار مهمی در پایداری دیوارهای مصالح بنایی و جلوگیری از کمانش درون صفحه آنها دارد. برای اجرای وال پست ها میتوان پس از اجرای اسکلت بتنی اقدام به نصب صفحات اتصال فوقانی و تحتانی وال پست نمود. بدین منظور صفحات توسط بولتهای مناسب طبق نظر مهندس بهساز بر روی کف و زیر سقف نصب میشوند. نکته بسیار مهم در طراحی اتصالات عضو قائم وال پست به صفحه اتصال که غالبا لحاظ نمیشود این است که این اعضا به هیچ صورتی نباید بصورت کاملا فیکس در هر دو طرف باشند و حداقل در یک سمت باید مقداری لقی حدود 15 میلیمتر داشته باشند تا نیروهای ایجاد شده از سازه به آنها منتقل نشود و حین زلزله دیوارها با جابجایی قاب تغییر مکان ندهند.
*کاشت میلگرد بر روی بدنه تیرهای بتنی اجرا شده بمنظور نصب پلیت جهت تامین شاسی نگهدارنده نما:
در مواردی پس از طراحی سازه و مشخص شدن ابعاد شاسی نگهدارنده نما و اتصالات آن به سازه اصلی، صفحات فلزی اتصال توسط بولتهای مناسب به وجه بیرونی تیرهای لبه نصب شده و شاسی فلزی اجرا میگردد.
*کاشت میلگرد بعنوان آرماتور ریشه ستون یا بولت صفحه ستون:
در مواردی که با صلاحدید مهندس طراح سازه و اخذ مجوزات لازم، امکان افزایش طبقات وجود داشته باشد، با صلاحدید مهندس طراح، مهندس بهساز و دستگاه نظارت و با بررسی های دقیق بر روی سازه اجرا شده، میتوان آرماتورهای ریشه ستونهای بتنی جدید را از بیرون بر داخل ستونهای موجود وارد کرده و یا بعنوان بولت برای نصب صفحات ستون فلزی جدید بکارگرفته شوند. در این موارد ظرفیت سازه موجود حتما باید با رو شهای مختلف افزایش یابد.
کاشت میلگرد بعنوان آرماتور دوخت:
در مواردی که نیاز به اجرای بتن بر روی یک بتن گیرش یافته قبلی میباید بمنظور اتصال این دو سطح به یکدیگر و جلوگیری از ایجاد تنشهای برشی بر روی سطح جدایش دو بتن میبایست بر روی سطح بتن موجود بنا به نظر و محاسبات مهندس بهساز، آرماتور های دوخت در ابعاد و فواصل مشخص کاشته شوند.
